In de naam van de kruiden 2

De namen van planten vertellen ons een verhaal. Ze verbergen een schat aan kennis over het samenleven van mensen en planten. Namen zijn natuurlijk ook gewoon nuttig. Zo, kunnen we weten over welke planten Dodoens en anderen in de oude kruidenboeken schreven. Namen van kruiden zeggen dikwijls ook iets over hun gebruik en medicinale werking. Planten hebben niet altijd een naam gehad en zeker geen officiële naam. Vroeger moest men dan ook een beschrijving geven om een plant aan te duiden. Of iedereen gaf zelf een naam aan een plant, of de namen waren van streek tot streek verschillend. Zo werd ons Sint janskruid, ook Bokstalen, Hardhooi, Duvelsjacht, Peerkum, Kroontjeskruid, Olieblommeke, Sint jansbloem, Wonderkruid en zelfs Godeware genoemd. Al die streeknamen vertellen ieder hun eigen verhaal. Dat was wel mooi, creatief en plezierig maar ook wel erg verwarrend. Uiteindelijk heeft Linnaeus een wetenschappelijk systeem opgesteld, waardoor elke plant een officieel geregistreerde naam kreeg. Zo heeft iedere plant nu één officiële Latijnse naam en één officiële Nederlandse, Franse, Duitse en Engelse naam. Zo weten we ook met zijn allen over welke plant we praten. Maar dat neemt niet weg dat we ook nog mogen en kunnen genieten van de oude volksnamen, want plantennamen van vroeger en nu, vertellen ons nog steeds een verhaal over gezondheid en ziekte, over leven en dood, over vreugde en verdriet. Dus 'geniet' maar van ogentroost, vrouwenmantel, aardrook en madeliefje.